Mądrość pustyni
Mądrość pustyni, Thomas Merton, wydawnictwo Esprit
Mądrość pustyni to zbiór opowieści z życia chrześcijańskich pustelników z IV w. naszej ery, zwanych Ojcami Pustyni, którzy w oddaleniu od zamętu świata szukali zbawienia, samotności i życia kontemplacyjnego.
Jest to jednak wybór szczególny - przygotowany został przez najsłynniejszego chrześcijańskiego pustelnika XX w., trapistę Thomasa Mertona. W jego tłumaczeniach pojawiają się więc osobiste tony i charakterystyczne dla pisarstwa Mertona połączenie głębokiego szacunku i humoru, świetnie oddające specyficzny styl myślenia i życia starożytnych Ojców, których cechowały skromność, zdrowy rozsądek i duchowa głębia.
Z Apoftegmatów Ojców Pustyni:
Pewien brat rzekł do starca: "Jeden z braci modli się w swojej celi, robi sześciodniowe posty i inne praktyki pokutne. Drugi troszczy się o chorych. Którego z nich czyny bardziej podobają się Bogu?". Starzec odpowiedział: "Choćby ów brat, który pości przez sześć dni, w ramach pokuty powiesił się za nos, nie mógłby równać się z tym, który troszczy się o chorych".
(tekst z okładki)
Kiedy byłem nastolatkiem fascynowały mnie Islam i Zen. Nie dostrzegałem wtedy głębi i różnorodności tradycji katolickiej. Wraz z dorastaniem zacząłem poznawać swoją religię różnymi drogami, jedną z nich była i jest nadal dla mnie sztuka sakralna w tym ikona. Każdemu współwyznawcy poszukującemu własnej tożsamości religijnej mogę szczerze polecić tę książkę. Czytając ją przychodzą mi na myśl słowa Thomasa Mertona:
"Nie wychodzimy na pustynie po to, aby uciec przed ludźmi, ale po to, aby nauczyć się ich odnajdywać."
Jest to jednak wybór szczególny - przygotowany został przez najsłynniejszego chrześcijańskiego pustelnika XX w., trapistę Thomasa Mertona. W jego tłumaczeniach pojawiają się więc osobiste tony i charakterystyczne dla pisarstwa Mertona połączenie głębokiego szacunku i humoru, świetnie oddające specyficzny styl myślenia i życia starożytnych Ojców, których cechowały skromność, zdrowy rozsądek i duchowa głębia.
Z Apoftegmatów Ojców Pustyni:
Pewien brat rzekł do starca: "Jeden z braci modli się w swojej celi, robi sześciodniowe posty i inne praktyki pokutne. Drugi troszczy się o chorych. Którego z nich czyny bardziej podobają się Bogu?". Starzec odpowiedział: "Choćby ów brat, który pości przez sześć dni, w ramach pokuty powiesił się za nos, nie mógłby równać się z tym, który troszczy się o chorych".
(tekst z okładki)
Kiedy byłem nastolatkiem fascynowały mnie Islam i Zen. Nie dostrzegałem wtedy głębi i różnorodności tradycji katolickiej. Wraz z dorastaniem zacząłem poznawać swoją religię różnymi drogami, jedną z nich była i jest nadal dla mnie sztuka sakralna w tym ikona. Każdemu współwyznawcy poszukującemu własnej tożsamości religijnej mogę szczerze polecić tę książkę. Czytając ją przychodzą mi na myśl słowa Thomasa Mertona:
"Nie wychodzimy na pustynie po to, aby uciec przed ludźmi, ale po to, aby nauczyć się ich odnajdywać."
Komentarze
Prześlij komentarz