pisak drewniany

Pisak drewniany - narzędzie do pisania działające na tej samej zasadzie, co calamus (a więc wchłania tusz lub atrament). Najlepszym materiałem na wystruganie nożykiem tego pióra jest listewka z miękkiego drewna lipowego posiadającego słoje równoległe, o jednakowej twardości i dużej chłonności płynów pisarskich.

Sposób zacinania pisaka lipowego.

Dwa sposoby modelowania końcówki listewki. Pierwszy po lewej o łukowym ostrzeniu (spotykany w sklepach z artykułami plastycznymi). Drugi po prawej z prostym ostrzeniem wykonany samodzielnie.

Od kształtu, szerokości i kierunku ścięcia nasady zależna jest forma (kształt) litery, której poszczególne elementy nie są jednakowej grubości.

Końcówkę można przyciąć prosto (A), skośnie: lewościęty i prawościęty (B) lub wyciąć w ząbki (C).

Aby pisak drewniany pisał musi być, co jakiś czas zamaczany w atramencie (lub tuszu).

Nie można nigdy doprowadzić do tego aby tusz wysechł na końcu pisaka drewnianego. Natychmiast go wycieramy. W przeciwnym wypadku pisak z trudem przyjmuje tusz, ponieważ drewno nie tylko przenosi farbę, ale i wchłania ją. Uwaga ta dotyczy również użytkowania calamusa.

Do szlifowania pisaków niezbędna jest deseczka z naklejonym drobnym papierem ściernym, na którym szlifujemy nasadę pisarską, nadając jej dokładne ścięcie ukośne. Poza tym na deseczce tej co pewien czas dokonujemy wyrównań zużytej nasady pisaka.

Pisakiem drewnianym pisze się, jak i odpowiednio zaostrzonym można rysować. Pisać i rysować można również odpowiednio przyciętym i przetartym papierem ściernym patyczkiem od lodu.

Powyżej przykłady końcówek pisaków drewnianych razem ze śladami jakie zostawiają. Pisaki sfotografowałem ukazując je pod kontem, przestrzennie aby lepiej było widać ich kształty. Zdjęcie przedstawia dwa narzędzia wystrugane z listewki: do rysunku A, do liter B, oraz jedno narzędzie zrobione z patyczka do lodów C. Właściwie wszystkie one mogą posłużyć do rysowania.

Zastosowany patyk do saszłyków jako pisak drewniany daje również ciekawe efekty. Nie trzeba go ostrzyć i daję kreskę jednorodną o grubości podobnej do tej uzyskanej tzw. piórkiem (rodzajem stalówki z obsadką). Taniość patyczków do saszłyków sprawia, że można każdy przyporządkować do danego koloru tuszu użytego podczas rysowania. Aby patyk do saszłyków miał stałą chłonność tuszu należy co jakiś czas go zcierać (np. chusteczką higieniczną) z pracującej koncówki. Sklejając taśmą patyczki do szaszłyków płasko, na tej samej wysokości i równolegle do siebie, uzyskujemy narzędzie, które zostawia ślad podwójny lub potrójny lub poczwórny, itd. W zależności ile patyczków do szaszłyków połączymy.

Zdjęcie zamieszczone powyżej ukazuje nietypowe narzędzia, które można zastosować np. w rysunku lub liternictwie. Ślady tych przyrządów powstały przez maczanie ich w tuszu i rysowaniu/piasniu nimi na papierze.

Objaśniam fotografię z moimi eksperymentami kolejno:

• D - czterozębowy drewniany widelec dający poczwórny ślad (można go znaleźć w marketach, na stoisku z produktami do grilla), rodzaj pisaka drewnianego,
• E - dwuzębowe bambusowe widełki koktajlowe dające podwójny ślad (można je znaleźć w marketach), rodzaj calamusa,
• F - patyczek bambusowy do szaszłyków dający pojedyńczy ślad (można je znaleźć w marketach), rodzaj calamusa.