sangwina

Sangwina (franc. sanguine 'krwisty') jest mieszaniną żelaziaka czerwonego (hematytu) i gliny. Kredka sangwinowa należy zatem do narzędzi rysunkowych z kamieni naturalnych. Zwykle używa się jej w połączeniu z kredką czarną. Rysunek sangwiną był szczególnie rozpowszechniony w XVI wieku, zwłaszcza we Florencji, choć jako pierwsi stosowali ją systematycznie Leonardo i jego lombardzcy uczniowie. By ułatwić sobie posługiwanie się tą barwiącą i kruchą kredką oraz zapobiec pobrudzeniu rąk i rysunku, stosowano oprawki, niewielkie rurki z metalu bądź trzciny, w które wkładano pałeczkę tak głęboko, że wystawała tylko końcówka. Sangwina może mieć różny stopień twardości, który decyduje o odcieniu i o grubości kreski: twarda sangwina daje delikatniejsze i jaśniejsze linie, miękka - cieplejsze i bardziej nasycone. Artysta może jeszcze uwypuklić te różnice przez nacisk kredki na papier. Malarski efekt sangwiny uzyskuje się przez jej zwilżenie. Artysta może rozetrzeć kreskę mokrym pędzlem i otrzymać w ten sposób miękkie i płynne przejścia tonów, podobnie jak w akwareli.

Powyżej na zdjęciu zamieściłem:
A - kredka Conte - sangwina z osiemnastego wieku
B - kredka Conte - sangwina, cieplejszy odcień