pędzel z włosia wiewiórki

Poniższy przepis na wykonanie pędzli z włosia wiewiórki pochodzi z traktatu ikonopisarskiego pt.: Hermeneia, autorstwa Dionizjusza z Furny. Myślę, że zawarte w nim wskazówki mogą pomóc również w wykonaniu pędzli nie tylko z włosia wiewiórki ale jak i z sierści innych zwierząt.

O SPORZĄDZANIU PĘDZLI

3. Jeśli pragniesz zrobić sobie pędzle do malowania, musisz zdobyć ogony wiewiórcze. Oskub je, ale tylko z boków, nie z wierzchołka; uważaj, by włosie było proste i równe, nieposkręcane, bo tylko wtedy pędzle będą dobre do malowania linii i partii cielesnych. Przytnij je małymi nożyczkami i rozłóż obok siebie oddzielnie na desce. Potem ostrożnie zbierz je wszystkie razem i włóż do wody, przyciskając ich końce paznokciami lewej dłoni, prawą zaś wyciągaj jedne po drugich za dolne końce, uważnie je wyrównaj i przywiąż zręcznie nawoskowaną jedwabną nitką; bacz przy tym, by pędzel nie był za długi. Dutkę, w którą chcesz oprawić pędzel, wpierw namocz w wodzie, żeby włosie nie wysuwało się z niej, bo inaczej wszystko na nic.

Potem czubki ogonów zbierz i zrób z nich drube pędzle do malowania teł.