pisak

Praktycznie rzecz biorąc to wszystkie współczesne narzędzia do odręcznego pisania można z powodzeniem zastosować podczas rysowania. Ich zaletą jest łatwość i swoboda użycia w każdej chwili, np. w plenerze, czy podczas szkicowania. Przewyższa ono pod tym względem piórko jak i pędzel, które za każdym razem trzeba maczać np. w tuszu, czyścić i uważać aby nie poplamić rysunku oraz siebie. Lecz pod względem ekonomicznym te proste narzędzia rysownicze są tańsze w użyciu np. buteleczka tuszu kosztuje mniej i wystarcza na dłużej. Można stosować wiele kolorów i nie trzeba kupować nowego narzędzia rysunkowego przeznaczonego wyłącznie dla uzyskania danej barwy. Pod względem technicznym piórko i pędzel oferuje ciekawszą i różnorodną kreskę. Wyjątkiem potwierdzającym tą regułę jest pisak pędzelkowy, który ma właściwości podobne do pędzla, gdzie nacisk na podłoże rysunkowe różnicuje grubość pozostawianej kreski.

 

Łatwiej kontrolować ilość tuszu widocznego w buteleczce, niż zgadywać ile go zostało w zbiorniku pisaka. Trzeba to mieć na uwadze podczas rysowania większych i bardziej zużywających tusz prac. Ten problem rozwiązałem w ten sposób, że przed rysowaniem sprawdzam czy mam drugi identyczny pisak o tym samym zakończeniu i kolorze.

Przed rysowaniem na papierze narzędziem piszącym warto zrobić test, czy przebija tusz na drugą stronę arkusza. Wystarcz poświęcić na to jedną kartkę. Zgiąć ją w pół i zrobić na jednej z zewnętrznych stron kilka kresek. Po rozłożeniu arkusza sprawdzamy czy tusz lub atrament przebił się i zostawił ślad na drugiej z dwuch wewnętrznych stron. Jest to ważne jeśli rysujemy w szkicowniku i nie chcemy marnować czystych stronic przeznaczonych do dalszych prac. Im wyższa gramatura tym mniejsza przenikalność, lecz nie można na tym zawsze polegać ponieważ są różne rodzaje papierów o różnych właściwościach przy zachowaniu tej samej wagi na metr kwadratowy.

Pisak (ang. inker od ink - tusz), tuszopis (mój neologizm) czyli narzędzie piszące tuszem posiadające chłonny, porowaty wkład lub zbiornik z tuszem. Pierwsze pisaki wynaleźli Japończycy w latach 60 XX wieku. Do grona pisaków można zaliczyć: długopis, żelpen, marker, cienkopis, pisak pędzelkowy. Pióro wieczne nie należy do tej kategorii, ponieważ pisze ono atramentem.

Pojęcie ogólne pisak używa się zamiennie z takimi słowami jak: cienkopis, flamaster, mazak, marker w zależności od grubości kreski, którą pozostawia.

Producenci pisaków zalecają przechowywanie ich w pozycji poziomej a nie w pionowej (np. w kubku). Domyślam się, że chodzi tu o to aby tusz mógł przepływać po całym porowatym wkładzie lub zbiorniku. Wynikiem czego tusz w nim nie zaschnie w przeciwieństwie do pozycji pionowej.

Pisaki można podzielić ze względu na właściwości tuszu, którym piszą na:

• niezmywalne - permanentne (np. wodoodporne)
  
• zmywalne
• przeźroczyste - transparentne

Pisaki mają odmienne rodzaje zakończeń, oraz różne ich wielkości. Daje to różne możliwości zastosowania w rysunku i liternicwie. Wymieniam poniżej te rodzaje końcówek:

• punktowe - dające niezmiennej grubości kreskę
• prosto ścięte - dające kreskę, której grubość można zmieniać w zależności od kierunku i konta prowadzenia lini
• skośno ścięte - dające kreskę, której grubość można zmieniać w zależności od kierunku i konta prowadzenia lini, w zależności od trzymania pisaka przez jego obrót względem osi możemy zmieniać kierunek scięcia z lewo ściętej na prawo ściętą i na odwrót, jest to ważne jak trzymamy ten pisak szczególnie w liternictwie 
• pędzelkowe - dające zmienną kreskę w zależności od nacisku na podłoże rysownicze, oraz kierunku prowadzenia lini
  

Można wyróżnić narzędzia piszące stosowane w rysunku takie jak:

• długopis, pióro kulkowe (ang. ballpen) A
• żelpen, długopis żelowy (ang. gel pen) B
  
• marker (od ang. mark - zaznaczać) C
• ciękopis (ang. fineliner) D
• pisak pędzelkowy (ang. pen brush) E
  

 

Główną techniką posługiwania się tymi narzędziami w rysunku jest szrafowanie, czyli inaczej zwane kreskowaniem. Zasada jest taka, gdy chcemy aby tam gdzie w rysunku było jaśniej pozostawiamy mniej śladów narzędzia, a tam gdzie ciemniej -  więcej znaków. Nie należy ograniczać się do stosowania jednorodnych kresek, ale również: kropek, łuków, przecinków itd. budując z nich różnorodne faktury, które to można rozrzedzać (rozbierać na elementy podstawowe faktury) jak i zagęszczać (zwiększać liczbę elementów podstawowych faktury).

Jeśli masz w posiadaniu prawie wypisany pisak, nie wyrzucaj go ponieważ może być użyteczny w rysunku do uzyskania jaśniejszych przetarć, kresek w budowaniu światłocienia.

W czasach PRL'u istniały w sklepach maszyny do nabijania wkładów długopisowych. Dziś takie wkłady są tanie jak barszcz. Cóż można rzec, Polak potrafi.

Szczerze polecam pisaki firmy Faber-Castell, która produkuje różne ich zestwy z różnymi końcówkami. Stosuje je w rysunku i przy podpisywaniu prac plastycznych. Narzędza te są wypełnione tuszem indyjskim, wodoodpornym (ang. waterproof) i szybkoschnącym. Dzięki czemu można je stosować z technikami wodnymi takimi jak: akwarela, lawowanie tuszem. Gdzie kreska nie rozpuszcza się pod wpływem wody. Poniżej prezentuje zestaw 8 PITT artist pens black.