Mrówka - Mark Podwal

Tytuł: Mrówka
Autor: Mark Podwal
Źródło: Mark Podwal, Bestiariusz żydowski. Księga legendarnych stworzeń z żydowskiej tradycji., Stowarzyszenie Pardes, Kraków 2015, s. 44-45.
Tłumaczenie: Paulina Pyszniak

Mrówka

Księga Przysłów opisuje mrówkę jako stworzenie „najmniejsze na ziemi, lecz najmądrzejsze z mądrych” (w. 30, 24). Mrówka, owad stawiany za wzór („idź do mrówki, leniu”, Przysłowia 6, 6), symbol największej pracowitości i zapobiegliwości, gromadzi przez lato zapasy, przygotowując się na chude zimowe miesiące.

Legenda głosi, że pewnego razu Król Szlomo z czterdziestoma tysiącami wojowników zabłąkał się w dolinie mrówek. Król Szlomo, obok innych talentów, posiadał także zdolność rozmawiania ze wszystkimi stworzeniami na ziemi, z każdym w jego własnym języku. Podsłuchał więc mrówkę nawołującą swe towarzyszki, by ustąpiły drogi mogącej je zadeptać królewskiej armii. Szlomo nakazał swym ludziom zatrzymać się i przywołał do siebie mówiącą mrówkę.

Królowa Mrówek wystąpiła ku niemu, a Szlomo zapytał: „Czy jest na całym świecie ktoś potężniejszy ode mnie?” Lecz mrówka nie chciała odpowiedzieć, dopóki król nie zgodzi się umieścić ją na swej dłoni, unieść do góry i przemawiać do niej twarzą w twarz. Szlomo przystał na jej prośbę i powtórzył swe pytanie: „Czy jest na świecie ktoś potężniejszy ode mnie?” „Tak!”, odrzekła Królowa Mrówek. „Kto?” , zapytał Król Szlomo. „Ja”, odrzekła mrówka. „Jakże to możliwe?”, rozzłościł się Król Szlomo. Królowa Mrówek odpowiedziała mu: „Czy spełniłbyś moją prośbę, gdybym nie była potężniejsza od ciebie?” Szlomo zrzucił ją na ziemię, krzycząc: „Czy ty wiesz, kim ja jestem? Jestem Szlomo, król Jisraela, syn Króla Dawida!”

W ten sposób Królowa Mrówek napomniała Króla Szlomę w kwestii zachowania pokory, przypominając mu, że tak mała istota poprzedziła człowieka w porządku Stworzenia. Dumny i potężny król został, jak się należy domyślać, należycie ukarany.