pióro lejek

Pióro lejek, według Jana Wojeńskiego do opisywania rysunków technicznych pismem znormalizowanym (na wzór pisma wykonanego piórem „Redis”) odręcznie lub za pomocą szablonów kreślarskich (normografów) służą różnego rodzaju pióra-lejki, z metalu, szkła itp.

Pióro-lejek metalowy.

Powyższe zdjęcie przedstawia dwa pióra-lejki dające cienką i grubą linię. Oba mają wykręcane z uchwytów po druciku z rączką, co pokazano na dolnym egzemplarzu narzędzia.

Pióra-lejki metalowe składają się z czterech zasadniczych części:

1. rurki metalowej, której średnica „d” odpowiada grubości elementu litery, w granicach od 0,2 do 2,5 mm i więcej,
2. lejka służącego jako zbiornik do tuszu,
3. drucika do rurki - zabezpieczającego przed nadmiernym wyciekaniem tuszu z rurki,
4. obsady lejka z uchwytem.

Sposób posługiwania się piórem-lejkiem.

Posługiwanie się piórem-lejkiem jest bardzo proste, jednak wymaga pewnej wprawy, zarówno w sposobie trzymania obsadki, jak i w prowadzeniu oraz przesuwaniu pióra-lejka po papierze, w momencie pisania litery. Szczególną uwagę należy zwrócić na rurkę metalową, z której spływa tusz po papierze, aby jej położenie było zawsze pionowe.

Pióro-lejek szklany.

Znacznie prostszą budową odznacza się pióro-lejek składające się tylko z rurki szklanej, na jednym końcu zwężonej. Pióro-lejek taki możemy wykonać sami, jeśli posiadamy cienką rurkę szklaną. Nad płomieniem ognia np. lampki spirytusowej nagrzewamy rurkę szklaną w środku długości, rozciągając ją tak długo, aż uzyskamy zwężenie o żądanej średnicy. Po przecięciu rurki na dwie połowy, zwężone końcówki szlifujemy dokładnie na osełce zwilżonej tłuszczem. Dla dogodniejszego trzymania pióra-lejka szklanego w czasie pisania liter, praktycznie jest naciągnąć oprawkę (rurkę gumową) na rurkę szklaną oraz zagiąć koniec rurki zwężonej o około 45° nad płomieniem ognia.