Gaudi, boży architekt

Gaudi, boży architekt, Tarragona Josep, Apostolicum, Ząbki 2002 r.

Opisywana książka jest pierwszą publikacją mówiącą o Gaudim, którą przeczytałem od deski do deski około 2010 roku. Sporo lat minęło i mam dodatkowe spostrzeżenia związane z tym wydawnictwem w porównaniu ze starszą recenzją. Postanowiłem napisać ją na nowo, ponieważ książka jest warta świeczki. Autor napisał opowiadania zawierające dialogi i zebrał je chronologicznie w jednym zbiorze. Nie jest to praca skupiająca się wyłącznie na analizie dzieł katalońskiego architekta pod kątem estetyki lecz również dotyczy jego religijności. Całość Józef napisał w lekkim stylu przez co czyta się ją łatwo. Poszczególne opowiadania swoją objętością są około czterostronicowe. Ich autor buduje je na bazie dostępnej mu wiedzy. Chcę zaznaczyć, że jest to interpretacja źródeł, pozostałych po Antonim, w niedużej liczbie. Dialogi napisane w opisywanej książce nie mają, że tak to nazwę, ścisłości sądowniczej, choć na pewno zawierają wiele autentycznych faktów. Może stanowić to dla Kogoś ujmę albo zaletę dzięki, której łatwiej wejść i pojąć modus operandi tego secesyjnego architekta. Mnie osobiście lektura tej prozy zachęciła do dalszego obcowania z osobą Gaudiego, również pod postacią innych form literackich i dokumentów filmowych.