Słownik uzbrojenia historycznego

Gradowski Michał, Żygulski Zdzisław jun.
Słownik uzbrojenia historycznego
Wydawnictwo Naukowe PWN
Warszawa 2000 r.

Słownik ten jest krokiem milowym w polskim bronioznawstwie historycznym. Zawarte w nim nazewnictwo stosują współcześni historycy wojskowości, np. w katalogach eksponatów muzealnych. Autorzy podczas jego pisania, konsultowali się z rodzimym środowiskiem naukowym i wybitnymi bronioznawcami polskimi (m. in. z Aleksandrem Czerwińskim i Andrzejem Nadolskim) jak i konfrontowali zawartą w nim wiedzę z zagranicznymi opracowaniami.

Książkę wydano w twardej okładce z obwolutą w poręcznym formacie, z czarno-białymi ilustracjami i wydrukowanymi na końcu słownika na papierze kredowym, kolorowymi fotografiami eksponatów muzealnych.

Znalazłem w opisywanym słowniku tylko jeden błąd, w formie niewłaściwego zapisu terminu części wchodzącej w skład japońskiej broni siecznej. Na stronie ósmej w haśle - rękojeść japońska – użyto nieprawidłowego słowa suchi na określenie pierścienia rękojeści, poprawnie nazywanego i zapisywanego jako fuchi. Błąd ten powtórzono w opisie ilustracji na stronie piętnastej. Możliwe, że tą usterkę naprawiono i nie występuje ona już w nowszych wydaniach słownika (Ja dysponuje tylko wydaniem z 2000 roku.).

Jeśli interesujesz się Czytelniku dawnym uzbrojeniem to recenzowana publikacja może stanowić minimum wiedzy jaką powinieneś znać, jak i zapewne posłuży jako drogowskaz po bronioznawstwie światowym. Włodzimierz Kwaśniewicz również korzystał podczas pisania swojej serii leksykonów właśnie z tego słownika. Owe ślady można znaleźć w tekstach i ilustracjach w nich występujących.

Uważam ten słownik za najlepszy z tej dziedziny, pod względem naukowym, jaki wydano na polskim rynku wydawniczym dotychczas. Jest to pozycja must have dla każdego bronioznawcy, historyka wojskowości, muzealnika, historyka sztuki.