rzeźbienie w glinie

Wskazówki do rzeźbienia w glinie (również tej samoutwardzalnej):

• Przed przystąpieniem do rzeźbienia zawsze wykonuje projekt rysunkowy w formie widoków (z boku, z góry, oraz skomplikowanych detali). Dzięki czemu w trakcie pracy nie muszę już podejmować podstawowych decyzji odnośnie bryłowatości. Po prostu mam punkt wyjścia do którego w razie problemów mogę zawsze powrócić. 
• Gdy mam już projekt rysunkowy przechodzę do przygotowania materiału na rzeźbę. Bardzo ważne jest wstępne ugniatanie w dłoniach gliny aby nadać jej większą plastyczność i miękkość. Warto tej czynności poświęcić trochę czasu.
  
• Przy wykonywaniu rzeźby np. figurki zaczynam od ustalenia pożądanej wysokości, szerokości i głębokość, zamykając temat w najprostszej i najbardziej pasującej do kształtu tematu bryle geometrycznej. W rzeźbieniu obowiązuje zasada od ogółu do szczegółu.
• Ogólne kształty z projektu rysunkowego można nanieść na glinę ryjąc po powierzchni za pomocą np. gwoździa.
• Przy wykonywaniu płaskorzeźby najważniejsze jest oscylowanie w głębokości planów (im część tematu jest w perspektywie dalej, tym w płaskorzeźbie jest bardziej cofnięte w planie).
• Pod względem technologicznym wybieranie materiału jest korzystniejsze niż doklejanie materiału. Ponieważ stosowanie tego drugiego sposobu okazuje się mniej wytrzymałe na łączeniach.
• W rzeźbieniu w glinie mamy takie akcje, czynności jak:
  • ugniatanie materiału (stosowane głównie w pierwszym etapie rzeźbienia aby nadać ogólną bryłę)
  • wybieranie materiału (czyli jak to ujęła moja znajoma - to wyrzucanie śmieci :], w tym celu wystarcza zwykły nóż kuchenny o długości ostrza około 10 cm, jego ostrość na nic nie wpływa a rękojeść może posłużyć do odciskania przestrzennych kształtów)
  • doklejanie materiału (nie stosuj jeśli masz obawę, że glina jest zbyt sucha np. w ostatnich etapach rzeźbienia)
  • odciskanie przestrzennych kształtów (śmiałe używanie różnych części dłoni, np. paznokcia, wystających kości i stawów, powierzchni wnętrza dłoni i palców, można stosować również drewniane szpatułki o różnych przestrzennych kształtach, które można samemu wystrugać z drewna lub kupić gotowe).
• Zalecam stosowanie gliny od jednego producenta przez dłuższy czas, tak aby poznać jej właściwości. Dobra glina przy odciśnięciu w niej kciuka nie powinna pękać przy śladzie, uzyskanym dołku.
• Jeśli glina jest sucha przez co twarda, należy ją zrosić wodą, dobrym pomysłem jest okrycie jej mokrą tkaniną w czasie gdy masz dłuższą przerwę w pracy. Rzeźbę przechowuj w szczelnie zapakowanym worku foliowym, aby nie wyschła gdy nad nią nie pracujesz.
• Miej na uwadze również to że w dni wilgotne i deszczowe glina wolniej schnie, więc masz czasową swobodę działania. To moja ulubiona pora rzeźbienia w glinie, pomimo tego, że jeśli jest pochmurno a przez to ciemno to re kompensuje mi to sztuczne oświetlenie.
• Po dokładnym wyschnięciu rzeźby można ją pomalować, np. farbą plakatową lub akrylem. A efekt szkliwienia można uzyskać poprzez nałożenie na powierzchnię 2 - 3 warstw połyskliwego lakieru do drewna.

Narzędzia do rzeźbienia w glinie:

A - drut z rączkami, tzw. struna - do porcjowania i cięcia

B - gąbka - do nawilżania wodą

C - cyklina - do wygładzania powierzchni

D - łyżeczka - do wybierania i odciskania kształtów

E - szpatułki - do odciskania kształtów

F - szpachla - do wyrównywania powierzchni

G - nóż - do porcjowania, wybierania i odciskania kształtów

H - oczka - do wybierania

I - szczoteczka - do fakturowania powierzchni, oraz do przygotowania dwóch powierzchni glinianych, które to mają być złączone

J - szpatułka - do odciskania kształtów, pełni również funkcje noża

K - rysik - do nanoszenia rysunku na powierzchnie

L - szpatułki - podstawowe najbardziej proste a zarazem dające wiele możliwości do odciskania kształtów (oznakowane izolacją aby łatwiej można było je odnaleźć pośród innych szpatułek)