Bł. Klaudiusz Granzotto

Bł. Klaudiusz Granzotto,
franciszkanin (OFM), brat z I Zakonu (1900-1947).
Wspomnienie w liturgii Kościoła katolickiego 15 lutego.

BIOGRAM:

Ryszard Wiktor Granzotto przyszedł na świat 23 VIII 1900 r. w Santa Lucia di Piave (Włochy) jako siódme dziecko Antoniego i Janiny z domu Scottá. W 1910 r. zmarł jego ojciec i w tym samym roku Ryszard przystąpił do I Komunii św. Zdolny i pracowity, od 12 roku życia uczył się zawodu szewca, a następnie stolarza i murarza. W 1918 r. został powołany do wojska. Jako żołnierz nie wstydził się codziennie rano i wieczorem odmawiać modlitwy na klęczkach, posługując się książeczką do nabożeństwa. Służąc w wojsku, zaczął malować obrazy.

Po wojnie od 22 XII 1923 r. studiował na akademii sztuk pięknych w Wenecji, którą ukończył w lipcu 1929 r., otrzymując dyplom rzeźbiarza z oceną: celujący. Dnia 7 XII 1933 r. przywdział habit św. Franciszka i przyjął imię Klaudiusz. Trzy lata później 3 XII złożył Bogu śluby czasowe, profesję uroczystą zaś 8 XII 1941 r., w uroczystość Maryi Niepokalanej, w Vittorio Veneto.

Zawsze cichy, pokorny, uśmiechnięty i pracowity, dużo się modlił. Mimo że dyplomowany rzeźbiarz, w klasztorze spełniał także i inne niskie posługi. Był wrażliwy i miłosierny; wspierał biednych i głodnych szczególnie w czasie wojny; często odejmował sobie od ust, by udzielić strawy głodnym. W życiu duchowym wyróżniał się pobożnością i nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Brat Klaudiusz jako rzeźbiarz pozostawił po sobie kilka wspaniałych dzieł, wśród nich aż 4 groty lourdzkie, np. w Chiampo naturalnej wielkości, tak jak w Lourdes.

Prosił Chrystusa o łaskę cierpienia i został wysłuchany. Trzy lata przed śmiercią odczuwał taki ból głowy, że nie mógł już pracować ani nawet się poruszać. Bardzo cierpiał. Przepowiedział, że zejdzie z tego świata w uroczystość Wniebowzięcia Matki Najświętszej.

Zmarł nad ranem o godz. 2.30 dnia 15 VIII 1947 r. Ciało jego złożono przy grocie lurdzkiej w Chiampo. Brat Klaudiusz przed śmiercią powiedział: „Z nieba będę pomagał i pocieszał wszystkich”.

Papież Jan Paweł II beatyfikował go 20 XI 1994 r.

MODLITWA:

Panie Jezu Chryste, Ty poleciłeś, abyśmy kroczyli za Tobą drogą krzyża; spraw łaskawie, abyśmy za wstawiennictwem bł. Klaudiusza, zakonnika, po trudach życia doczesnego mogli uczestniczyć w Twojej chwale. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

ŹRÓDŁO:

Słotwiński Tadeusz OFM, Damian Maksymilian OFM, Święci franciszkańscy na każdy dzień, Wydawnictwo Św. Antoniego, Wrocław 2003, s. 87-88.

BIBLIOGRAFIA:

• Praca zbiorowa, Pieniążek-Samek Marta (redaktor naczelny wydania polskiego), Nowy leksykon sztuki chrześcijańskiej, Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2013.
• Słotwiński Tadeusz OFM, Damian Maksymilian OFM, Święci franciszkańscy na każdy dzień, Wydawnictwo Św. Antoniego, Wrocław 2003.

TEKSTY POWIĄZANE:

• rzeźbiarz i modlitwa